Esperanckie święto w Tykocinie

Kilkudziesięciu esperantystów, uczestnicy 72. Kongresu  Chrześcijan Esperantystów,  uczestniczyło  w  Tykocinie w odsłonięciu pamiątkowej tablicy poświęconej rodzinie Zamenhofów. Wcześniej odbyło się spotkanie z burmistrzem Tykocina, Mariuszem Dudzińskim a potem wspólny obiad. Było też zwiedzanie synagogi, prelekcje, spacer po mieście a także wizyta w Europejskiej Wsi Bocianiej w Pentowie.

Zamenhof w Warszawie

Białostocki Ośrodek Kultury jest wydawcą książki „Zamenhof w Warszawie”. Promocja odbyła się w niedzielę, 14 kwietnia 2019 r. To był szczególny dzień dla białostoczan i esperantystów.  Po złożeniu kwiatów pod pomnikiem Zamenhofa z okazji 102 rocznicy śmierci twórcy esperanta, odsłonięciu w centrum miasta pomnika młodego Zamenhofa i po prelekcji na temat ZEO-j (Zamenhof Esperanto Obiekto) odbyła się  w Centrum Zamenhofa premiera książki Romana Dobrzyńskiego „Zamenhof w Warszawie”.

To już drugie wydanie ale uzupełnione m.in. o plan dzielnicy Muranów, plan cmentarza żydowskiego w Warszawie i drzewo genealogiczne Zamenhofów. Książka wydana jest w wersji dwujęzycznej, polsko-angielskiej. W promocji uczestniczył autor – Roman Dobrzyński, znany dziennikarz i wielki esperantysta. Uczestnicy spotkania wysłuchali ciekawych opowiadań z życia R. Dobrzyńskiego, mieli okazję uzyskać cenny autograf. (fot. St. Dobrowolski).

Młody Zamenhof w Białymstoku

Ludwik Zamenhof, twórca esperanta urodził się w Białymstoku w roku 1859 i swoje dzieciństwo spędził w tym mieście. Do Warszawy wyjechał z rodzicami w roku 1873. Młody Zamenhof chętnie i często spacerował ulicami miasta. Bywał na Siennym Rynku, w centrum, był bacznym obserwatorem miejskiego życia tętniącego różnojęzycznym gwarem.

14 kwietnia 2019 r. u zbiegu ulic Zamenhofa i Lipowej stanął niecodzienny pomnik młodego Ludwika. To postać chłopca, który w swych wędrówkach dotarł do Rynku Kościuszki. Białostoczanie z zainteresowaniem powitali go w słoneczną, kwietniową niedzielę. Uroczystego odsłonięcia pomnika dokonał prezydent miasta Białegostoku,  Tadeusz Truskolaski. Wśród gości uczestniczących w tym wydarzeniu było wielu esperantystów. Były esperanckie wiersze, piosenki i rozmowy. (fot. Stanisław Dobrowolski)

Rysowali Zamenhofa

Białostoccy esperantyści rysowali Zamenhofa. Okazją do tego niezwykłego rysowania było spotkanie z Daphne Xyris Marasca.

Włoska wolontariuszka opowiedziała o swoim mieście z którego pochodzi, opowiedziała o swojej rodzinie i zainteresowaniach a następnie przeprowadziła błyskawiczny kurs rysowania.

Do dyspozycji uczestnicy spotkania mieli ołówek, gumkę myszkę i arkusz białego papieru. Jak się okazało, zadanie nie było proste i narysowanie twórcy esperanta prawie wszystkim sprawiło sporo trudności. Ostatecznie powstało kilka portretów Mistrza i każdy był inny. Najbliżej oryginału zdawał się być rysunek Sophi.(sed, fot. Stanisław Dobrowolski)

Białystok. Ulica Jakuba Szapiro.

ul. Jakuba Sapiro

Grabowskiego, Zamenhofa, Esperantystów  i . . .  Szapiro

W Białymstoku jedna z ulic przyjęła nazwę Jakuba Szapiro. Uroczysty montaż nowych tablic w obecności mieszkańców Białegostoku i miejscowych esperantystów miał miejsce 31 maja 2017 r.  Przypomnijmy, że w mieście urodzin Ludwika Zamenhofa jest już ul. Ludwika Zamenhofa, ul. Esperantystów, ul. Antoniego Grabowskiego. Nowa ulica  Jakuba Szapiro znajduje się na os. Jaroszówka, w pobliżu Szkoły Podstawowej nr 51 im. Ludwika Zamenhofa.

—————————————-

ul. Jakuba Szapiro

Jakub Szapiro to białostoczanin, dziennikarz, animator teatru a przede wszystkim jeden z najbardziej znanych esperantystów. Z jego inicjatywy powstało Towarzystwo Esperantystów w Białymstoku. Był delegatem Światowego Związku Esperantystów. Był wieloletnim prezesem Towarzystwa  Esperantystów w Białymstoku, jest autorem Babiladoj de bonhumora Zamenhofano a także  pierwszego przewodnika po Białymstoku. (sed, fot. Stanisław Dobrowolski)

L. L. Zamenhof

La vojo

Tra densa mallumo briletas la celo,
al kiu kuragxe ni iras.
Simile al stelo en nokta cxielo,
al ni la direkton Gxi diras.
Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj,
nek batoj de l’ sortoj, nek mokoj de l’ homoj,
cxar klara kaj rekta kaj tre difinita
Gxi estas, la voj’ elektita.

Nur rekte, kuragxe kaj ne flanki?ante,
ni iru la vojon celitan!
Ecx guto malgranda, konstante frapante,
traboras la monton granitan.

Read more „L. L. Zamenhof”

VIZITO EN BJALISTOKO

Antaŭ kelkaj tagoj mi bonŝance vizitis Bjalistokon, denaskan urbon de Zamenhof. Tie vintro alvenis frue, kaj mi trovis ne?on surstrate kaj subnulajn temperaturojn. Gastigado, kontraŭe, estis varma : miaj gastigintoj estas vere afablaj kaj gastemaj, kaj same kondutis la aliaj esperantistoj, kiujn mi renkontis : en amika matenmanĝo en Wasilków (vilaĝo, apud Bjalistoko, kie mi loĝis), en kafeja babilado simila al niaj kutimaj mardaj kunvenoj en Barcelono, kaj en renkontio en sidejo de loka esperanta societo. Tie, laŭ ilia peto, mi prelegetis pri nia nuntempa situacio sub la titolo  Katalunio : ĉu nova ŝtato en Eŭropo ?.

Krom tio, mi havis la sxancon viziti Zamenhofan Centron, kie estis ekspozicio ĉefe rilata al juna Zamenhof, gustumi tipan lokan trinka?on en la kafejo Esperanto aŭ foti min apud la statuo de la kreinto de Esperanto. Kaj, kompreneble, mi vizitis aliajn mirinda?ojn de la urbo. Bedaŭrinde mi maltrafis kelktage la eventojn programitajn por la Zamenhofa tago. Eble alia jaro mi havos la ŝancon ĉeesti ilin.

NI LAVIS LA BARBON DE ZAMENHOF

Moumento en BudapestoEn Budapesto

En la jaro 1966 okazis Universala Kongreso en Budapesto. Enkadre de si estis inaugurita „Esperanto Parko” ce la piliero de la ponto Erzsébet, kiu estis trovebla dum longa tempo ec per tiu nomo sur la mapoj de la urbo. La tiama urbestro mem inauguris la Parkon, kie estis trovebla ankau Esperanto-fontano kun . 5 metra diametro, iu memorutono kun alto 70 cm-oj, kaj statuo de Zamenhof.

La fontano jam antaulonge paneis, sed la Esperanto-memortono kaj la statuo havas regulajn turistajn vizitantojn, kaj ankau mi mem ofte haltadas ci tie dum urborigardaj ekskursoj kun esperantistaj grupoj.

Laboris volontuloj . . . .

Dum la la preterpasantaj jardekoj al la stono kaj statuo algluiuis amaso de polvo, malpurago. Llastatempe ni jam hontis pro ilia aua aspekto antau la eksterlandaj vizitantoj. Pro tio kun kelkaj volontuloj de la Fondajo Eszperantó ni decidis, ke ni alportos kelkajn vi-brouojn, purigenzojn kaj akvon, kaj ni lavos la barbon de Zamenhof.  Kompreneble la tutan statuon kaj ankau la memorstonon.

Sur la fotoj estas videble, kia estis kaj kia i?is la memorstono post la puriga proceso. Ni sukcesis forigi 25-30 jaran malpurajon de la pasinta 50 jara historio, sed restis ankorau 20 jaroj por la sekva printempo…

Szilvási László

 

Medal Tolerancji

Pierwszy Medal  Tolerancji  wręczono  papieżowi Janowi Pawłowi II. 

Fundacja im. Ludwika Zamenhofa została powołana w  grudniu 1987 roku, w roku odbywającego się w Warszawie Światowego Kongresu Esperanta.  Wówczas latem Białystok odwiedziła wielka grupa esperantystów, uczestników warszawskiego kongresu. Goście spotkali się z mieszkańcami Białegostoku pod pomnikiem Ludwika Zamenhofa. Powstała wtedy koncepcja budowy Światowego Centrum Esperanta.  W celach Fundacji zapisano m.in.

1) budowę światowego Centrum Esperanta im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku – pomnika ku czci twórcy międzynarodowego języka esperanto, spełniającego funkcje ośrodka studiów i promocji języka esperanto oraz międzynarodowej wymiany naukowej i kulturalnej,

2) upowszechnianie i wspomaganie działań służących utrwaleniu pokoju w świecie i zrozumienia  między narodami i ludźmi  w imię ideałów, które leżały u narodzin języka międzynarodowego esperanto. Read more „Medal Tolerancji”